Cam Fırınlarının Yapılışı

Genellikle yuvarlak ya da oval sekildeki boncuk ocakları (furun-fırın), bu isi bilen ustalar tarafından yapılır. Ocağın duvarları, duzeltilmis zemin uzerine 12 sıra ates tuğlası ve kil kullanılarak nal biciminde orulur. Bu bolumun uzerinde yine ates tuğlalarıyla pencere sayısına gore odalar bolunur. Daha sonra killi toprak ile sıvanmaktadır. Fırının altından yukarı doğru bir daralma gorulmektedir. Tepesi iceriden duz, ustu hafif kubbemsidir. Tavanın iceriden duz olması, ısının her yana yayılmasını sağlamakta toprak ile sıvanmıs kubbemsi dıs ust de fırına dısarıdan basınc yapmaktadır. Fırının icine konan camı eritebilmesi icin en az 800 °C lik ısıya ihtiyac vardır. Fırınlarda ısı derecesi 800-1200 °C arasında değismektedir. Fırının ici aynen macun tablasını andırmaktadır. Ucgenlerden meydana gelmis olan bu bolmelerin her birine rakup adı verilmektedir. Her rengin bir rakubu bulunmaktadır. Bu rakupların yuksekliği 10 cm’dir. Bu rakup denen cam canaklarını ayıran bolmelere de sert adı verilmektedir. Her cam ustasının serti ayrıdır ve her sertte 10kg cam bulunmaktadır. Sadece cam odunu kullanılan ocağın ates yakılan bolumune kapı denilmektedir. Ocağın ustundeki, yarım kubbe bicimli kısmına tepe kapağı, boncuk islendikten sonra soğumaya bırakıldığı bolume kavara adı verilmektedir. Ocak icerisinde erimis camın alınması icin acılan deliğe pencere denir. Bu toprak fırınlar surekli olarak yakıldığı icin ancak bir yıl gibi bir sure dayanmaktadır(M. Sur ile kisisel iletisim, 24 Nisan 2009). Fırınların yakılmasında cam odunu kullanılmaktadır. Nedeni ise cam odunun kısa surede 800-1200°C’lik ısıya ulasabilmesidir. Ayrıca cam boncuklara parlaklık vermesi ve yandığı zaman cok az kul bırakması cam odunun tercih sebepleri arasındadır. Cam odunlarının her fırın uzerinde tavana asılı ızgaralar uzerine kuruması icin bırakıldığı bolumde yer almaktadır.